حظ ز کلمه

معرفی کتاب: تاریکی معلق روز
نویسنده: زهرا عبدی
ناشر: چشمه، ۱۳۹۷، رمان

شهرزاد، اسیر سیری ناپذیری از لذتِ مخاطب بود؛ اسیر غریزه ی قصه گویی و قصه شنَوی انسان. اما مخاطب تا زمانی قصه گو را می بیند و برای جانش ارزش قائل است که توانایی همراه کردنش با قصه را داشته باشد.
در دو کتابی که از #زهراعبدی خواندم: 《#ناتمامی》 و 《#تاریکی_معلق_روز》نشان داده قصه گوی خوبی است. اصلن بخش مهمی از قدرت داستان او را قصه به دوش می کشد. اما نه این که خالی از فرم و تکنیک باشد، شخصیت پردازی مهم نباشد. اتفاقن از نقاط قوت "تاریکی معلق روز" فرم و تکنیک روایت قصه است، وقتی به خوبی سراغ پتانسیل نهفته در بلاگ نویسی و روابط وبلاگ نویس ها می رود. پرداختن به سوژه از منظر رسانه، وارد شدن نویسنده و متن های دیگر به داستان، تاکید بر قدرت رسانه در کنترل و جهت دهی به روابط انسانی، و همه ی این ها در فضای بومی نشان از یک رمان پست مدرن دارد. رمانی که شما را تا صفحه ی آخر پای قصه نگه می دارد.
قصه های زهرا عبدی صرفن قصه نیست، تحلیل مسائل حاد روزمره نیز هست؛ تحلیل هایی که بخشی از سبک داستان نویسی او، و بخش مهم تری از شخصیت پردازی داستان را بر عهده دارد.

ابوالفضل نظری